Leef jij in een bubbel?
- Hoe hetzelfde, Nederlands, hetero, getrouwd met kinderen, geloof, is jouw omgeving?
- Vind je dat de norm? Ken je geen mensen die ‘anders’ zijn?
- Zijn jullie het vaak met elkaar eens of vermijden jullie bepaalde onderwerpen?
- Mopperen jullie vaak over hoe de wereld verandert?
- Is geld belangrijk voor je? Materiele zaken moeten op orde zijn? Het perfecte plaatje?
Als dat zo is dan leef je in een bubble. Die bubble bevestigt je ideeën en opvattingen, maar daagt je niet uit. Een echt gesprek ligt dan niet op de loer. Maar wat is dat dan, een echt gesprek, want ruzie zie je niet zitten.
Wat is een echt gesprek?
Een echt gesprek begint met interesse in de ander en interesse van de ander voor jou. Veel mensen vertellen iets als je ernaar vraagt, maar verzuimen je ook iets te vragen. Daar loopt een gesprek vaak al mis, want wederkerigheid is voor een gesprek wel noodzakelijk.
Een les uit de geschiedenis
Een mooi historisch voorbeeld (gek op historie) is van Marken en Domela Nieuwenhuis. Van Marken vond dat werknemers mochten meegenieten van de vruchten van hun arbeid als het bedrijf winst maakt. Ze zouden ook mede-eigenaar mogen zijn en medeverantwoordelijk zijn voor het bedrijf. Domela Nieuwenhuis vond dat belachelijk, want de revolutie moest uitbreken, en hoe slechter werknemers het hadden hoe eerder de revolutie, en sowieso werkgevers kon je niet vertrouwen. Een beetje kort door de bocht een samenvatting van de twee werelden.
Van Marken richtte de VVD, en de vakbond, op en vond dat werkgevers verantwoordelijkheid moesten nemen voor werknemers, zo ook Stork en Godin (kachelfabrikant in Frankrijk). Ver voor Philips en anderen, starten deze mannen in 1880 met de invulling van Goed Werkgeverschap. Tegen de maatschappelijk stroming in wilden zij zaken veranderen. Deze werkgevers zochten erkenning voor hun nieuwe ideeën, die erin Europa wel was, maar in Nederland was er toch ook veel weerstand.
Een goed gesprek werd vaak uit de weg gegaan vanuit verschillende denkbeelden. Toch bleek dat aanhangers van Domela Nieuwenhuis begrip hadden en steun gaven aan Van Marken. Ze zagen ook wat hij deed, zijn woorden waren niet hol, en begrepen waar hij voor stond. Iedere dag nog dank we pensioen en verzekering aan deze initiatieven.
Wat als we nu zo’n gesprek voerden?
Stel je voor dat er een goed gesprek tussen boeren, natuurorganisaties en bestuur zou ontstaan, i.p.v. louter politiek gewedijver. Dat vraagt wel buiten je eigen omgeving kijken, interesse tonen en proberen elkaar te begrijpen. Dan nog kun je van mening verschillen, maar mogelijk zijn er ook openingen. Lokaal gebeurt het soms, maar dat wordt vaak niet erkend en gezien. Werelden staan soms dichter bij elkaar dan je denkt.
Auteur: Jeannette van Dongen