Inkomensverschillen zijn GREAT
Als ik het woord great in de mond neem, dan voel ik vanzelf mijn handen omhoog gaan en een raar teken maken met mijn duim en vinger, en krijg ik visioenen van geel wordend haar. Hij zou het zo maar gezegd kunnen hebben; Inkomensverschillen zijn great, deze wereldspeler, al was het maar om zijn eigen leven en verdienmodel te verdedigen. Bovendien is het onderdeel van de Big American Dream, iedereen kan het maken, als je maar hard genoeg werkt.
De realiteit is echter dat inkomen door arbeid alsmaar minder oplevert en mensen die hard werken bepaald niet de winnaars zijn in de huidige economie. Niet in Nederland, niet in Amerika, nergens op de wereld. Mensen zonder arbeid zijn hopeloos verloren. En dan is de vraag is dat great?
Democratie is gebaat bij invloed door de meerderheid met respect voor de minderheid. In democratie moet de overheid kunnen reguleren, regels stellen en het kader bepalen, op basis van de mening van de meerderheid en dienende de belangen van de meerderheid.
Als inkomensverschillen mega zijn en niet meer door arbeid verdient worden, waar haalt de overheid dan belastinggeld vandaan waarmee haar overheidsorgaan de maatregelen die we als meerderheid willen kan uitvoeren?
Een aantal jaren geleden sprak de ILO (het instituut van de Verenigde Naties wat zich met arbeid en economie bezig houdt in Genève), haar zorg uit over de beperkte financiële middelen die overheden ter beschikking hebben voor de uitvoering van hun beleid, versus de enorme concentratie van kapitaal bij een handvol mensen wereldwijd.
Als democratie voor ons als mensen het minst slechte systeem is, zoals Churchill meent gezegd te hebben, dan zijn extreme inkomensverschillen en de concentratie van geld bij een minuscule minderheid, wereldwijd, als machtsmiddel versus de belangen van de meerderheid van de mensen, vertegenwoordigd door hun democratisch gekozen overheid, zeker niet great!
